… Το Χρονικό ενός Δεκεμβρίου …
Ο Δεκέμβρης του 2008 συμπυκνώνει την ψήφιση ενός κρίσιμου και ταλαιπωρημένου προϋπολογισμού, αλλά και την εκρηκτική εξεταστική επιτροπή για την υπόθεση Βατοπεδίου.
Η ακρογωνιαία στιγμή της ψήφισής του προϋπολογισμού του 2009, δημιουργεί ακαριαία ένα τεράστιο Big Bang / Μπιγκ Μπανκ, εκτονώνοντας ταυτόχρονα ένα ισχυρότατο ωστικό κύμα προσδοκιών και υποχρεώσεων.
Η Κυβέρνηση περιμένει την υπερψήφισή του, από τους 151 βουλευτές της, με μια μικρή αλλά υπαρκτή αγωνία ως προς την ενδεχόμενη πικρή έκπληξη απωλειών. Περιμένει η Κυβέρνηση να φύγει από πάνω της το βαρίδι της ολοκλήρωσης του δύσκολου αυτού «σκοπέλου» για να μπορέσει επιτέλους να προχωρήσει στον περιβόητο ανασχηματισμό. Έναν ανασχηματισμό ο οποίος μετά από τόση καθυστέρηση έχει χάσει εντελώς το στοιχείο της έκπληξης / αιφνιδιασμού θέτοντας τον πήχη των προσδοκιών πολύ ψηλά.
Πρέπει να είναι «μηνυματικός» σε δύο επίπεδα. Τόσο σε επίπεδο προσώπων που θα βγουν από την Κυβέρνηση, αλλά και που θα μπουν σε αυτήν, όσο και σε επίπεδο πιθανής νέας διάρθρωσης της υπουργικής δομής. Το τελευταίο είναι εξαιρετικά σημαντικό, καθώς στο μυαλό και στη ψυχή των πολιτών επικρατούν τα εξής : «Γρήγορα, Ζητώ Ευθύνες, Αποφασιστικά, Δίκαια, Πράξτε, Παράξτε, Λειτουργήστε, Ελέγξτε, Τράβηγμα αυτιών, Για τον κοσμάκη, Χωρίς αλαζονεία, Με ενδιαφέρον, Με αισιοδοξία, Υπεύθυνα, Προστατέψτε».
Την ίδια στιγμή, η Αντιπολίτευση γενικά, ελπίζει σε επιπλέον στραβοπατήματα από την Κυβέρνηση, αλλά και από τα άλλα αντίπαλα κόμματα, με στόχο τον «ετεροπροσδιορισμό» της δικής της καταλληλότητας, καθώς στην παρούσα συγκυρία και κρίση έχουν σχεδόν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια περαιτέρω προτάσεων, οι οποίες θα είχαν «παροχολογικές» διαστάσεις.
Ο φετινός Δεκέμβρης όμως θα έχει και την ολοκλήρωση (πρώτα ο Θεός) του πορίσματος της εξεταστικής επιτροπής για την υπόθεση Βατοπεδίου από την οποία η μεν Κυβέρνηση προσδοκά την διαφυγή με τις λιγότερες πολιτικές συνέπειες, η δε Αντιπολίτευση προσπαθεί για το ακριβώς αντίθετο, ενώ παράλληλα αγωνίζεται να αποφύγει πιθανά διαδικαστικά «ολισθήματα», που θα μπορούσαν να της στοιχίσουν σοβαρά, αναμοχλεύοντας μνήμες κακοτεχνιών του πρόσφατου παρελθόντος που τόσο της κόστισαν.
Ταυτόχρονα οι πολίτες φαίνεται τελικά ότι κυρίως «περιμένουν» από τον Πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή να «κάνει κάτι», καθώς εξακολουθεί να παραμένει «καταλληλότερος», ακόμα και σήμερα που το κλίμα είναι εκρηκτικό για την Κυβέρνηση. Αυτό το κάτι όμως οφείλει να είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη φράση «κατεβαίνω» και συγκεκριμένα «κατεβαίνω στην κοινωνία».
Επιστροφή